ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ 70ο)

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ»

Όποιοι βρίσκονται στον ρόλο του «τρομοκράτη»:

1. Μας ελέγχουν, κάνοντας μας να τους φοβόμαστε. Δεν τολμάμε να τους πλησιάσουμε, να τους ζητήσουμε οτιδήποτε ή να τους ελέγξουμε με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί φοβόμαστε. Φωνάζουν, απειλούν, τρομοκρατούν, κατηγορούν καταφεύγουν ακόμη και στη σωματική βία. Χρησιμοποιούν τον φόβο και την ανασφάλειά μας, για να μας ελέγχουν.

2. Θεωρούν ότι οι άλλοι έχουν πάντα άδικο και ότι αυτοί έχουν κάθε «δικαίωμα» να τους τιμωρήσουν. Παίζουν ταυτόχρονα τον ρόλο του αστυνομικού, του δικαστή, του ένορκου και του εκτελεστικού αποσπάσματος.

3. Έχουν το «πλεονέκτημα», παίζοντας αυτόν τον ρόλο, να μην παρατηρούν τον εαυτό τους και να μην αλλάζουν τίποτα στη συμπεριφορά τους, θεωρώντας ότι εκείνοι είναι τέλειοι και ότι οι άλλοι είναι πάντα «λάθος».

4. Τρομοκρατώντας μας, κατορθώνουν να έχουν αυτό που θέλουν από μας.

Μερικοί παίζουν συγχρόνως τον ρόλο του θύματος και τον ρόλο του τρομοκράτη, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο να έχουν δίκιο για δύο λόγους. Η παρερμηνεία είναι ότι είτε είσαι θύμα είτε είσαι οργισμένος έχεις δίκιο.

Για να συνυπάρξουμε με τους τρομοκράτες που υπάρχουν στη ζωή μας, χρειάζεται να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, που μπορεί να έχουν τη ρίζα τους στην παιδική μας ηλικία. Ίσως ένας γονιός που φώναζε να ήταν απειλή για μας για πολλούς λόγους. Καταρχάς, μπορεί να μας τιμώρησαν και να πληγωθήκαμε ψυχικά και σωματικά. Επίσης, η ασφάλεια και η επιβίωσή μας ίσως εξαρτιόταν από αυτό το άτομο που φώναζε και μας τρόμαζε. Και τέλος, μπορεί να καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ήμαστε πολύ κακά παιδιά, ανάξια να έχουμε αγάπη και σεβασμό, αφού ένας ενήλικας μας φώναζε και μας μείωνε τόσο έντονα.

Τώρα, λοιπόν, αν και είμαστε ενήλικες, όταν κάποιος μας φωνάζει, μας κατηγορεί ή μας τρομοκρατεί, η υποσυνείδητη αντίδρασή μας είναι να φοβηθούμε και να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας. Έχω δει μερικές πολύ αστείες σκηνές, όπου μια μικρόσωμη γυναίκα μπορεί να τρομοκρατεί με τις απειλές της έναν άνδρα δύο φορές μεγαλύτερο σε όγκο από αυτήν.

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ», ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ

Μερικές πεποιθήσεις που δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι:

α. Κινδυνεύω, μπορεί να πληγωθώ.

β. Απειλείται η ζωή μου.

γ. Μπορεί να συμβεί κάτι τρομερό.

δ. Κάνω λάθη, είμαι ανάξιος, γι’ αυτό μου φωνάζουν οι άλλοι.

ε. Δεν μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου από αυτόν τον άνθρωπο.

ζ. Είμαι αδύναμος και ανίκανος να υπερασπισθώ τις ανάγκες και τις πεποιθήσεις μου.

η. Καλύτερα να υποχωρήσω και να έχω την ησυχία μου, παρά να υπερασπιστώ τις ανάγκες και τα πιστεύω μου.

θ. Εγώ είμαι το θύμα σε αυτήν την κατάσταση,

ι. Πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου από αυτό το άτομο.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ακολουθεί ένας κατάλογος με συναισθήματα που συνήθως εμφανίζονται, όταν συνυπάρχουμε με ανθρώπους που βρίσκονται στον ρόλο του τρομοκράτη. Δεν είναι πλήρης κατάλογος, καθώς υπάρχουν απεριόριστες πιθανότητες εμφάνισης και άλλων συναισθημάτων και όψεων.

1. Φόβος (απειλή).

2. Αυτοαμφισβήτηση (ανικανότητα, ενοχή, ντροπή).

3. Αδικία (πόνος, πίκρα).

4. Ταπείνωση (απόρριψη, εξευτελισμός).

5. Θυμός (οργή, μίσος).

Ένας πιθανός τρόπος αλληλεπίδρασης με έναν «τρομοκράτη»

Είναι χρήσιμο να ξεπεράσουμε τον φόβο μας, να περιμένουμε ψύχραιμα να ηρεμήσει (ο τρομοκράτης) και να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς δεν κινδυνεύουμε και ότι αυτός είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Όσο δυνατότερα φωνάζει, τόσο περισσότερο χρειάζεται τη συμπόνια μας, γιατί φαίνεται πως είναι δυστυχισμένος. Να προσπαθήσουμε, λοιπόν, να καταλάβουμε ποια είναι η ανάγκη του και ποιος φόβος τον κάνει να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, για να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε να αισθανθεί σίγουρος και ασφαλής μαζί μας. Και όταν ηρεμήσει, να του εξηγήσουμε ότι, μολονότι δεν έχουμε καμία πρόθεση να τον πληγώσουμε και να τον κάνουμε δυστυχισμένο, έχουμε και εμείς ανάγκες και αν δεν τις ικανοποιήσουμε, θα είμαστε δυστυχισμένοι και αρνητικοί απέναντι του. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ξανασυζητήσουμε τις ανάγκες μας και να τις ικανοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι. Και τέλος, να του εξηγήσουμε ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, επειδή φωνάζει, αλλά ότι, επειδή τον αγαπάμε, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε συμβιβασμούς, αρκεί να μας πει τι θέλει από μας.

Πιθανές θετικές πεποιθήσεις

α. Είμαι ασφαλής και σίγουρος σε κάθε περίσταση,

β. Ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να μου συμβεί, που να μην είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι για την πνευματική μου εξέλιξη.

γ. Αυτό το άτομο είναι ο δάσκαλος που μου δίνει η ζωή.

δ. Είναι δυστυχισμένος και φοβισμένος, αλλιώς δεν θα συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο,

ε. Πίσω από την οργισμένη και απειλητική του εμφάνιση κρύβεται ένα φοβισμένο και πληγωμένο παιδί,

ζ. Η ζωή μού δίνει ακριβώς αυτό που χρειάζομαι κάθε στιγμή, ώστε να μάθω το επόμενο μάθημα στη διαδικασία της εξέλιξης.

Ένα παράδειγμα «Εγώ Μηνύματος» προς έναν Τρομοκράτη

«Έχω ανάγκη να συζητήσουμε. Μερικές φορές σε φοβάμαι. Ξέρεις, όταν φωνάζεις και με απειλείς, ξυπνάς μέσα μου παλιούς φόβους από τα παιδικά μου χρόνια. Τότε, για να αποφύγω τη σύγκρουση μαζί σου, υποχωρώ καταπιέζοντας τις ανάγκες μου και καμιά φορά και τις αξίες μου. Χάνω τον αυτοσεβασμό μου και αισθάνομαι αδικία και θυμό. Η καρδιά μου κλείνει, σε αγαπώ λιγότερο και κάποιες φορές θέλω ακόμη και να σε εκδικηθώ.

Έτσι που φέρεσαι, ίσως πετυχαίνεις αυτό που θέλεις τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά χάνεις την αγάπη και τον σεβασμό μου για σένα. Αποφάσισα να προσπαθήσω να μην σε φοβάμαι και να είμαι πιο ειλικρινής μαζί σου. Θα προσπαθήσω να σου εκφράζω τις ανάγκες μου και τις αξίες μου, ακόμα και όταν φωνάζεις ή με τρομοκρατείς.

Σε παρακαλώ να με βοηθήσεις σε αυτήν μου την προσπάθεια.

Ενδιαφέρομαι να σε βοηθήσω να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου.

Πιστεύω πως μπορούμε να έχουμε και οι δύο αυτό που θέλουμε. Θα

σου λέω τις ανάγκες μου και θέλω να μου λες και εσύ τις δικές σου, χωρίς να με απειλείς. Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις σε όσα μας απασχολούν, χωρίς όμως να με απειλείς και να αναγκάζομαι να κλειστώ στον εαυτό μου, επειδή σε φοβάμαι.

Τι σκέφτεσαι για όλα αυτά;».