ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ 81ο)

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

ΣΩΣΤΉ ΔΙΑΤΡΟΦΉ

Η διατροφή του παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική και νοητική του αρμονία. Πολλά προβλήματα υπερκινητικότητας και αρνητικής συμπεριφοράς του παιδιού έχει αποδειχτεί ότι σχετίζονται με την υπερβολική κατανάλωση άχρηστης τροφής με υψηλή περιεκτικό­τητα σε ζάχαρη και άσπρο αλεύρι.

Αυτές οι δύο λευκές ουσίες είναι γνωστό ότι αδυνατίζουν και υπονομεύουν τη λειτουργία του νευρικού συστήματος τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Προκαλούν πτώση του επιπέδου της βιταμίνης Β και άλλων σημαντικών στοιχείων, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της λειτουργίας του νευρικού και του ενδοκρινικού συστήματος.

ΑΣΦΆΛΕΙΆ

Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ασφαλή.

Για να νιώθουν ασφάλεια, χρειάζεται να υπάρχει ομόνοια και αρμονία γύρω τους. Δεν μπορούν να χαλαρώσουν και να αφεθούν, όταν οι γύρω τους φωνάζουν, κατηγορούν, κριτικάρουν ή μισούν ο ένας τον άλλον. Για ένα μικρό παιδί η ένταση ανάμεσα στους γονείς ή ανάμεσα στους γονείς και το ίδιο το παιδί ή άλλα παιδιά δημιουργεί ένα έντονο συναίσθημα ανασφάλειας καθώς και άλλα αρνητικά συναισθήματα. Επίσης, για να νιώθουν τα απιδιά ασφάλεια, χρειάζεται να υπάρχει μια σταθερή στάση από τους γονείς. Όταν τα παιδιά παίρνουν αντιφατικά ή διαρκώς μεταβαλλόμενα μηνύματα, νιώθουν ανασφάλεια.

ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ

Όλοι γνωρίζουμε ότι ένα παιδί χρειάζεται αγάπη και όλοι θέλουμε να προσφέρουμε ανιδιοτελή αγάπη στα παιδιά μας, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Έχουμε ανά­γκες, συναισθήματα, προσδοκίες, προσκολλήσεις, φόβους και ιδιοτέλειες, που μας εμποδίζουν να δεχτούμε τα παιδιά μας ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά τους. Η απόκτηση παιδιών είναι μια εξαιρετική ευκαιρία στη ζωή, για να αναπτύξουμε ανιδιοτελή αγάπη. Όταν πρό­κειται για το παιδί μας, είναι πιο εύκολο να συγχωρούμε, να παραβλέπουμε και να συνεχίσουμε να αγαπάμε. Επίσης, όταν χρειάζεται να διορθώσουμε ένα παιδί, χρειάζεται να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ του εαυτού του και της συμπεριφοράς του. Μπορούμε να του εξηγή­σουμε ότι το αγαπάμε, αλλά ότι η συμπεριφορά του μας ενοχλεί.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ

Σε όλους μας αρέσουν τα ενθαρρυντικά λόγια, ένα χάδι, η αναγνώριση των ικανοτήτων μας, της καλοσύνης και της αξίας μας. Τα παιδιά δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει την εικόνα του εαυτού τους και έχουν ανάγκη, περισσό­τερο από τους ενήλικες, αυτή τη θετική επιβεβαίωση. Τα παιδιά δεν είναι σίγουρα αν είναι ικανά ή όχι. Είναι τόσο μικρά μέσα σ' αυτόν τον απέραντο κόσμο. Ακόμη μαθαί­νουν και κάνοντας λάθη προσπαθούν να μάθουν πώς να κάνουν το σωστό.

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΤΕΧΝΙΚΗ

Μια απλή τεχνική θα βοηθήσει. Κάθε μέρα καθίστε ήρεμα για λίγα λεπτά και χαλαρώστε το σώμα και τον νου, για να μπορέσετε να συγκεντρωθείτε. Μερικές βαθιές αναπνοές θα βοηθήσουν. Όταν νιώσετε χαλαροί και συγκεντρωμένοι, φέρτε στον νου σας την εικόνα του παιδιού σας. Οραματιστείτε το παιδί γεμάτο υγεία, ευτυ­χία και αυτοπεποίθηση. Τώρα, φέρτε στον νου σας πέντε θετικές ιδιότητες ή χαρακτηριστικά που αναγνωρίζετε στο παιδί. Φανταστείτε αυτές τις θετικές ιδιότητες να αυξάνονται κάθε μέρα.

Μετά, δείτε πάλι το παιδί σας στην οθόνη του νου σας γεμάτο φως, υγεία και ευτυχία. Φανταστείτε τον εαυτό σας και το παιδί σας να αγκαλιάζεστε, να χορεύετε, να τραγουδάτε μέσα σε μια αρμονική, ευτυχισμένη επικοι­νωνία.

Για την τεχνική αυτή θα χρειαστείτε πέντε με δέκα λεπτά.

Καλό θα ήταν, όταν μας δίνεται η ευκαιρία, να ενημερώ­σουμε το παιδί γι' αυτές τις ιδιότητες ή ικανότητες που αναγνωρίζουμε στον χαρακτήρα του.

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ

Η ανησυχία είναι ένα άμεσο μήνυμα στα παιδιά μας ότι δεν νιώθουμε ασφάλεια, ότι δεν νιώθουμε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες της ζωής. Είναι ένα άμεσο μήνυμα ότι πιστεύουμε (και επο­μένως είναι αλήθεια) πως η ζωή είναι επικίνδυνη, ότι οι άνθρωποι (άρα και τα παιδιά μας) είναι αδύναμοι, ανήμποροι και ευάλωτοι στους κινδύνους της ζωής. Όταν ανησυχούμε για τα παιδιά μας, τους δίνουμε το μήνυμα ότι δεν πιστεύουμε στη δύναμη, την εξυπνάδα, τη διάκριση τους - αλλά αντίθετα ότι πιστεύουμε πως κινδυνεύουν. Αυτά τα μηνύματα προγραμματίζουν τα παιδιά να μην εμπιστεύονται τον εαυτό τους.

ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ ΠΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τα παιδιά θέλουν να μαθαίνουν, έχουν ανάγκη να μαθαίνουν. Η επιβίωση και η ανάπτυξη τους εξαρτάται απ' αυτό. Όλα τα παιδιά είναι γεμάτα περιέργεια και θα παρέμεναν έτσι, αν η φυσική τους επιθυμία για μάθηση δεν ανακοπτόταν ή-σε πολλές περιπτώσεις- δεν κατα­στρεφόταν ολοκληρωτικό από το σύγχρονο εκπαιδευτι­κό μας σύστημα και γενικά από τη στάση των γονέων και της κοινωνίας απέναντι στα παιδιά. Είναι πολλοί οι παράγοντες που αποθαρρύνουν την έμφυτη κλίση του παιδιού για μάθηση.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Τα παιδιά, όπως ακριβώς και οι ενήλικες, προσδοκούν από τους ανθρώπους γύρω τους να είναι συνεπείς. Συνέ­πεια σημαίνει να υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στις σκέ­ψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας. Όταν δίνουμε τον λόγο μας ότι θα τους δώσουμε κάτι ή θα κάνουμε κάτι και δεν το κάνουμε, τότε τα παιδιά νιώθουν προδομένα και ασήμαντα. Έτσι, δεν μαθαίνουν να τηρούν τον λόγο τους. Ακόμα, όταν λέμε ότι θα υπάρχουν κάποιες συνέπειες, αν κάνουν ή δεν κάνουν κάτι, και δεν εφαρμόζουμε τις συνέπειες αυτές, τότε τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο λόγος μας δεν σημαίνει τίποτε.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνία είναι η διαδικασία που ανοίγει το κανάλι της αγάπης, της κατανόησης και της ενότητας ανάμεσα στους ανθρώπους. Όταν λείπει, ούτε τα χρήματα, ούτε η μόρφωση, ούτε τα υλικά αγαθά μπορούν να γεφυρώ­σουν το χάσμα που δημιουργείται. Είναι απαραίτητο να βρούμε χρόνο να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας και προπαντός να τα ακούσουμε - τι νιώθουν, τι τους απα­σχολεί και τι χρειάζονται. Προγραμματίστε τακτικές ώρες να ακούσετε τα παιδιά σας και βέβαια να μοιρα­σθείτε και εσείς μαζί τους τις δικές σας σκέψεις και τα συναισθήματα.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι. Το πώς παίζει κανείς είναι τέχνη και επιστήμη. Υπάρχουν τεχνικές για να αντιμετω­πίσουμε τη ζωή πιο αποτελεσματικά. Όπως όλα τα άλλα διδάσκονται στο σχολείο, έτσι μπορεί να διδαχθεί κανείς και το πώς να αντιμετωπίζει την ίδια τη ζωή με τις απο­γοητεύσεις, τις αποτυχίες, τις αδικίες της, με τις αρρώ­στιες, με τον πόνο, με τον χαμό των αγαπημένων, με τη συνεχή εναλλαγή γεγονότων και δοκιμασιών. Βέβαια τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν και έτσι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι το να γινόμαστε παραδείγματα κατανόησης, εσωτερικής δύναμης και αυτοπεποίθησης.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πώς νιώθαμε ως παιδιά. Να θυμηθούμε τις διάφορες εμπειρίες, τα συναισθήματα και τις ανάγκες που είχαμε ως παιδιά. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν είναι αρκετό. Οι συνθήκες και το περιβάλλον της παιδικής μας ηλικίας ήταν πολύ διαφο­ρετικές από αυτές που βιώνουν τα παιδιά σήμερα. Γι' αυτό, πρέπει να φανταστούμε ότι είμαστε τα παιδιά μας και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς νιώθουν. Μόνο τότε τα λόγια και οι πράξεις μας θα εναρμονιστούν με τις ανάγκες των παιδιών μας.

Χρειάζεται να πιστεύουμε στα παιδιά μας και στον εαυτό μας. Αν δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας, δεν μπορούμε να πιστέψουμε στα παιδιά μας. Ας έχου­με πίστη ότι κι εμείς κι εκείνα είμαστε ικανοί να αντιμε­τωπίσουμε τη ζωή με εσωτερική καθοδήγηση, διαύγεια και αποτελεσματικότητα.