ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ Α΄ ΒΟΗΘΕΙΩΝ ΣΕ ΔΗΓΜΑΤΑ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΕΡΠΕΤΩΝ 2

2. Δήγμα όφεως (φιδιού)

Αρκετοί θάνατοι σημειώνονται κάθε χρόνο από δήγματα φιδιών, κυρίως στις τροπικές χώρες. Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 20 είδη φιδιών που ανήκουν σε 4 οικογένειες. Από τα παραπάνω δηλητηριώδη είναι μόνο τα είδη της οχιάς. Στο χώρο της Ελλάδας υπάρχουν πέντε είδη οχιάς (Έχιδνας, Vipera). Τα πρώτα δήγματα φιδιών αρχίζουν την άνοιξη, μετά τη χειμερία νάρκη και την εποχή αυτή το δηλητήριο είναι πιο επικίνδυνο. Μετά το πρώτο δήγμα χρειάζονται μερικές ώρες για να παραχθεί νέο δηλητήριο. Οι παραπάνω παράγοντες καθορίζουν και τη βαρύτητα των εκδηλώσεων σε κάθε δήγμα φιδιού. Στη χώρα μας τα περισσότερα δήγματα προέρχονται από μη δηλητηριώδη φίδια, γι’ αυτό και οι σοβαρές περιπτώσεις είναι λίγες.

Τα συμπτώματα από το δήγμα φιδιού είναι τοπικά και συστηματικά. Αρχικά το θύμα αισθάνεται έντονο πόνο στο σημείο του δήγματος. Εμφανίζεται οίδημα σκληρό με φυσαλίδες και εκχυμώσεις. Τα συστηματικά συμπτώματα μπορεί να είναι: κεφαλαλγία, ναυτία, έμετος, εφίδρωση, πυρετός, ταχυκαρδία, πτώση της πίεσης και συμπτώματα καταπληξίας. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί ρίγος, σπασμοί, πνευμονικό οίδημα, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, κώμα και θάνατος. Μεγάλη σημασία έχει η παρακολούθηση της πηκτικότητας του αίματος και το επίπεδο του αιματοκρίτη και της αιμοσφαιρίνης.
     Για την αντιμετώπιση του δήγματος όφεως, μεγάλη σημασία έχει το άτομο να μείνει ήσυχο και ακίνητο όσο είναι δυνατό, για την παρεμπόδιση της ταχείας απορρόφησης του δηλητηρίου. Τοπικώς στο τραύμα συνιστάται καλός καθαρισμός με σαπούνι και νερό. Προηγουμένως αφαιρούνται δαχτυλίδια και βραχιόλια αν υπάρχουν. Χορηγείται αντιτετανικός ορός, αν δεν είναι εμβολιασμένο το άτομο και αντιβίωση. Επίσης μπορεί να χρειαστεί να χορηγηθούν υγρά, παυσίπονα , κορτιζόνη, κ.α. Η μέθοδος της απομάκρυνσης του δηλητηρίου με τη διάνοιξη του τραύματος και μηχανική πίεση ή απομύζηση αναφέρεται από κάποιους συγγραφείς αλλά δε συνιστάται πλέον επίσημα, γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική, αντιθέτως προκαλεί βλάβες στους ιστούς και μολύνσεις.
     Αντιοφικός ορός χρησιμοποιείται αν υπάρχουν έντονα τοπικά συμπτώματα ή γενικά συμπτώματα. Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός για τη χορήγηση του ορού. Η χορήγηση γίνεται όταν υπάρξουν οι ενδείξεις και χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητά του. Ο ορός χορηγείται ενδοφλεβίως. Πριν τη χορήγηση γίνεται έλεγχος αλλεργίας με δερματική δοκιμασία.


 Πηγη: http://www.genikos-iatros.gr/index.html