ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ 53ο Α)

ΑΥΤΟΑΝΑΛΥΣΗ

Όταν δουλεύουμε με άλλα συναισθήματα θα πρέπει, σχεδόν πάντοτε, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φόβους που βρίσκονται πίσω απ' αυτά τα συναισθήματα, ιδιαίτερα τον φόβο της απόρριψης, της μοναξιάς, της ανασφάλειας, της απώλειας αυτού που είναι σημαντικό για μας, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας μας.

Έτσι οι βασικές ερωτήσεις που θα μας βοηθήσουν να απελευθερωθούμε από τον φόβο είναι:

1. “Τι φαντάζομαι ότι θα πάθω, αν γίνει αυτό που φοβάμαι;” Ή "Τι φαντάζομαι ότι θα μου συμβεί αν αυτό που φοβάμαι ότι δεν θα γίνει, στην πραγματικότητα δεν γίνεται;"

2. "Και αν γίνει αυτό, τι θα συμβεί σε μένα ;" Αυτή η ερώτηση επαναλαμβάνεται πάλι και πάλι κάθε φορά ζητώντας να μάθουμε τι φοβόμαστε ότι θα γίνει "εάν γίνει το χειρότερο που φοβόμαστε". Αυτή η ερώτηση θα μας οδηγήσει σε μερικές βασικές απαντήσεις όπως

α. Δεν θα με αγαπούν και δεν θα με δέχονται. Θα είμαι τελείως μόνος(η).

β. Δεν θα είμαι ασφαλής - Μπορεί να πεθάνω ή να χαθώ ή να πάθω κακό.

γ. Μπορεί να χάσω την ελευθερία της κίνησης και να μην μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου ή να ικανοποιώ τις ανάγκες μου.

δ. θα υποφέρω συναισθηματικά. Θα νιώθω συναισθηματικό πόνο.

Αφού φτάσουμε σε τέτοιες βασικές απαντήσεις ανοίγονται δύο βασικές κατευθύνσεις:

1. Να εξετάσουμε αν μπορούμε να δεχτούμε ακόμη και αυτή την τελική πιθανότητα, η οποία μέχρι τώρα είναι απαράδεκτη για μας.

2. Να εξετάσουμε αν υπάρχουν κάποιες αλήθειες ή σκέψεις, που θα μας βοηθήσουν να πιστέψουμε ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο καθένας θα βρει τη δική του ισορροπία μεταξύ του να προβάλλει θετικά ότι αυτό που φοβάται δεν θα γίνει και να δεχτεί ότι ακόμη κι αν γίνει, αυτός θα είναι καλά. Μερικοί διαλέγουν το δεύτερο, δηλαδή προσπαθούν να δέχονται νοητικά το χειρότερο, δίχως να προβάλλουν ότι θα γίνει και πιστεύοντας ότι η ζωή θα τους φέρει ακριβώς αυτό που χρειάζονται για την εξελικτική τους πορεία.

Αυτό που συμβαίνει μπορεί να είναι ευχάριστο ή να προκαλεί πόνο, αλλά θα είναι για το καλύτερο. Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι μας αναγκάζει να πηγαίνουμε στον πυρήνα της ύπαρξης μας και να συνειδητοποιούμε ότι θα μπορέσουμε να επιζήσουμε και ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε καλά οτιδήποτε κι αν μας συμβεί (ακόμα και ο «θάνατος»).

Αυτό δεν πρέπει να το συγχέουμε με τη μοιρολατρία. Είμαστε αναγκασμένοι από την ίδια μας τη φύση και από τους νόμους της εξέλιξης να ζητάμε με ενεργό τρόπο να δημιουργήσουμε την πλέον θετική πραγματικότητα για τον εαυτό μας, για την οικογένειά μας και για την κοινωνία στο σύνολό της.

Αυτό που δεχόμαστε δίχως φόβο είναι τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών. Δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια.

Εκτός από τις πολύ χρήσιμες και αποτελεσματικές τεχνικές που περιγράφονται πιο πάνω, θα μας βοηθήσει πάρα πολύ αν μπορούσαμε να πιστεύουμε ότι:

1.   Είμαστε αθάνατοι και συνεχίζουμε να υπάρχουμε μετά την αναχώρησή μας από το υλικό μας σώμα.

2.   Οι αγαπημένοι μας είναι αθάνατοι και συνεχίζουν να υπάρχουν σε ένα πνευματικό πεδίο μετά την αποχώρηση από το σώμα τους.

3. Υπάρχει μια σοφία και ένα σχέδιο στο σύμπαν και η ζωή μας δίνει μόνο τα ερεθίσματα, τα γεγονότα και τις εμπειρίες που μπορούμε να αντέξουμε, και που μας βοηθάνε να ωριμάσουμε συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά.

Έτσι κάθε γεγονός ή κατάσταση που εμείς ή οι αγαπημένοι μας
αντιμετωπίζουν είναι τελικά για το καλό μας, είναι ‘σαν ψυχές στην εξέλιξη’.