ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ (ΜΕΡΟΣ 67ο)

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ, ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΙ ΜΕ ΤΑ «ΘΥΜΑΤΑ»

Ο ρόλος του Θύματος ("εγώ ο καημένος") είναι αγαπητός σε πολλούς από μας. Υπάρχουν τόσα πολλά «οφέλη» που εξασφαλίζουμε παίζοντας τον ρόλο του θύματος.

1. Αυτόματα αποκτούμε αξία. Παρακολουθήστε τον συλλογισμό αυτό: Όταν είμαστε το «θύμα», εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε αδικηθεί. Έτσι, οι άλλοι είναι άδικοι, σφάλλουν, δεν συμπεριφέρονται καλά και σωστά, και κατά συνέπεια εμείς είμαστε καλοί, σωστοί, δίκαιοι και «εντάξει». Εμείς αξίζουμε, εκείνοι όχι.

2. Ως θύματα, μπορούμε να ελέγχουμε τους άλλους, εκμεταλλευόμενοι την ενοχή και τη συμπόνια τους. Όταν θυμώνουν μαζί μας, μπορούμε να μειώσουμε την οργή και την επιθετικότητά τους, παίζοντας τον αδύναμο, τον κακοποιημένο. Όταν πάλι θέλουμε κάτι από κάποιον, εκμεταλλευόμαστε την ενοχή του, καθιστώντας τον υπεύθυνο για τα προβλήματα και τη δυστυχία μας.

3. Ως θύματα δεν είμαστε υπεύθυνοι για την πραγματικότητα μας και επομένως δεν φταίμε, όταν εμείς και η ζωή μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Είμαστε δικαιολογημένοι αν δεν είμαστε καλά και αν δεν κάνουμε το καλύτερο που θα μπορούσαμε.

Με αυτόν τον τρόπο, σαν «θύματα», κερδίζουμε αυτά που θέλουμε από τους άλλους, καθιστώντας τους υπεύθυνους για την πραγματικότητά μας και κάνοντας τον εαυτό μας να μοιάζει αδύναμος και ανίκανος, να δείχνει ότι χρειάζεται βοήθεια. Όταν συνυπάρχουμε με αγαπημένους που βρίσκονται στον ρόλο του θύματος, χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την ψευδαίσθηση ότι είναι αδύναμοι και ανίκανοι, ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την πραγματικότητά τους ή ότι εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε την ευτυχία, την υγεία ή την επιτυχία τους στη ζωή. Χρειάζεται να τους εκφράσουμε την αγάπη μας, με τρόπο που να μπορούν να τη νιώσουν, χωρίς όμως να παγιδευτούμε σε συναισθήματα ευθύνης ή ενοχής για την πραγματικότητά τους. Αυτή η στάση απαιτεί έναν συνδυασμό αγάπης, διαύγειας και αποτελεσματικής επικοινωνίας. Χρειάζεται να τους βοηθήσουμε, ώστε να βρουν άλλον τρόπο να αποκτήσουν αυτό που χρειάζονται. Έναν τρόπο χωρίς αυτολύπηση και περιττές ταλαιπωρίες.

Το θύμα «χρειάζεται» να είναι δυστυχισμένο. Θα βρει καθημερινά λόγους, για να μην είναι ευτυχισμένο. Οι λόγοι αυτοί συχνά υπονοούν ότι οι άλλοι γύρω του ευθύνονται. Το θύμα βρίσκει δύσκολο να πει «τι υπέροχη μέρα που είναι», «πόσο ευτυχισμένος είμαι» ή «σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλός μαζί μου».

Για να συνυπάρξουμε πιο αποτελεσματικά με εκείνους που βρίσκονται στον ρόλο του θύματος, χρειάζεται να αποβάλουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, ώστε να συντονιστούμε μαζί τους με αγάπη και διαύγεια.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ακολουθεί ένας κατάλογος με συναισθήματα που – συνήθως νιώθουμε, όταν συνυπάρχουμε με ανθρώπους που βρίσκονται στον ρόλο του θύματος.

1. Αισθανόμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτούς και την πραγματικότητά τους.

2. Φόβος, ότι δεν θα καταφέρουμε να τον/την βοηθήσουμε.

3. Φόβος, ότι ο άλλος θα πάθει κάποιο κακό (ή δεν θα επιτύχει) και θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι.

4.  Αποτυχία, θα νιώθουμε ανήμποροι, επειδή οι προσπάθειές μας δεν φέρνουν αποτελέσματα.

5. Αδικία, γιατί, αν και έχουμε προσπαθήσει τόσο πολύ να τους βοηθήσουμε, εκείνοι δεν είναι ικανοποιημένοι.

6. Πόνος, πίκρα ή απόρριψη, επειδή δεν αναγνωρίζουν ποτέ τις προσπάθειές μας και την αγάπη μας.

7. Ενοχή, επειδή δεν είναι καλά, ευτυχισμένοι (ή ικανοποιημένοι).

8. Θυμός, επειδή ο άλλος/η δεν κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνει για τον εαυτό του/της.

9. θυμός, επειδή αισθάνομαι ότι με ελέγχουν, είμαι θύμα του θύματος.

Ένας πιθανός τρόπος αλληλεπίδρασης με ένα θύμα

Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε την υγεία, την επιτυχία, την ικανοποίηση και την ευτυχία του άλλου.

Να μην ξεχνάμε ότι ένας άνθρωπος που παίζει τον ρόλο του θύματος χρειάζεται την προσοχή και την αγάπη μας και για αυτό να τα προσφέρουμε πρόθυμα. Όταν μπαίνει στον ρόλο του θύματος, να του εξηγούμε ότι τον αγαπάμε και νοιαζόμαστε για την ευτυχία του, αλλά δεν μπορούμε να τη δημιουργήσουμε. Είμαστε, όμως, πρόθυμοι να τον βοηθήσουμε, αν αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη και εργαστεί για την ευτυχία του. Μπορούμε να του κάνουμε ερωτήσεις, που θα τον βοηθήσουν να καταλάβει τι χρειάζεται να κάνει, για να δημιουργήσει την ευτυχία του και να καταλάβει πόσο ευλογημένος είναι. Να τον ενθαρρύνουμε να βιώσει τη δύναμη που υπάρχει μέσα του και να τη χρησιμοποιήσει, για να δημιουργήσει την πραγματικότητα που αυτός επιθυμεί.

Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματά του. Αν μας κατηγορήσει ότι δεν προσπαθούμε αρκετά, να εξετάσουμε τη συνείδησή μας και αν εκείνος έχει δίκιο, να προσπαθήσουμε περισσότερο. Στην αντίθετη περίπτωση να του εξηγήσουμε με αγάπη ότι έχει άδικο, ότι δεν θα προσπαθήσουμε περισσότερο, αλλά ότι είμαστε πρόθυμοι, αν το θέλει και εκείνος, να βρούμε μαζί και άλλες λύσεις.

Και τέλος, να του εξηγήσουμε ότι δεν αισθανόμαστε πια ένοχοι για τη δυστυχία του, ότι θεωρούμε πως κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε περισσότερα, επειδή εκείνος είναι στον ρόλο του θύματος.

Πιθανές θετικές πεποιθήσεις

α. Ο καθένας δημιουργεί την πραγματικότητά του.

β. Δεν μπορώ να δημιουργήσω την πραγματικότητα κάποιου άλλου.

γ. Δεν φταίω εγώ γι’ αυτό που οι άλλοι βιώνουν στην εξελικτική τους πορεία.

δ. Οι άλλοι δεν φταίνε για ό,τι αισθάνομαι ή δημιουργώ,

ε. Μπορώ να αγαπώ κάποιον, χωρίς να λυπάμαι που δεν είναι ευτυχισμένος, αφού ο καθένας από εμάς έχει ό,τι χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένος, αρκεί να το καταλάβει.

ζ. Βοηθάμε τους άλλους με το να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι, ακόμη και όταν οι άλλοι δεν είναι,

η. Αγαπώ, εξυπηρετώ και βοηθάω τους αγαπημένους μου να δημιουργήσουν την πραγματικότητα που θέλουν, χωρίς να παίζω το ρόλο του Σωτήρα ή του υπεύθυνου για τους άλλους.

θ. Κανείς δεν μπορεί να με εκμεταλλευθεί, αν επιλέγω να προσφέρω. Αυτό που προσφέρω με τη θέλησή μου δεν μπορούν να μου το πάρουν, αφού εγώ το δίνω.

ι. Αν αισθάνομαι ότι με εκμεταλλεύονται, τότε δεν προσφέρω με την καρδιά μου, αλλά περιμένω ανταπόδοση,

κ. Υπάρχουν φορές που η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να επιτρέψουμε στον άλλο να σταθεί στα πόδια του.

λ. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να με αγαπούν, ακόμη και εάν κάποιες φορές δεν μπορώ να ανταποκριθώ στα αιτήματά τους.

μ. Η ζωή μάς δίνει ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε κάθε λεπτό, για να πάρουμε το επόμενο μάθημα στη διαδικασία της εξέλιξής μας.

Ένα παράδειγμα «Εγώ Μηνύματος» προς ένα θύμα

«Αγαπημένε μου, θέλω να ξέρεις ότι νοιάζομαι για σένα, σε αγαπώ και θέλω πάρα πολύ να είσαι υγιής, ικανοποιημένος και ευτυχισμένος στη ζωή σου. Το θέλω πραγματικά.

Ωστόσο, αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ εγώ να δημιουργήσω για σένα. Συνειδητοποιώ ότι έχω αισθανθεί υπεύθυνος για την πραγματικότητά σου, ακόμη και ένοχος μερικές φορές, επειδή δεν είσαι όσο ικανοποιημένος και ευτυχισμένος θα θέλαμε και οι δύο να είσαι.

Καταλαβαίνω τώρα ότι το να αισθάνομαι υπεύθυνος και ένοχος δεν σε βοηθάει καθόλου. Αυτά τα συναισθήματα με κάνουν απλώς να θυμώνω μαζί σου, όταν δεν κάνεις μεγαλύτερη προσπάθεια για να δημιουργήσεις την ευτυχία σου.

Έτσι, δε θα προσπαθήσω πια να δημιουργήσω την ευτυχία σου ή να πάρω την έγκρισή σου μέσα από την έκφραση της ικανοποίησης σου. Θα σε αγαπώ και θα σου προσφέρω ό,τι μπορώ, χωρίς να κάνω περισσότερα από όσα πιστεύω και χωρίς να θυμώνω μαζί σου, επειδή δεν είσαι ικανοποιημένος. Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου όσον αφορά αυτά που σου είπα;».